LesoleilétendaitsesrayonsdoréssurlejardindeMadameDubois,illuminantlesfleurséclosesetlepetitbassinoùlesnénupharsflottaientpaisiblement.Cematin-là,Juliette,unefillettedeneufans,setenaitsurlereborddesafenêtre,unverredejusdefraiseàlamain,contemplantlespectacledelanature.
Elleinspiraprofondémentl'airfrais,empliduparfumdesfleursetdel'herbecoupée,etsoupiradebonheur.Toutsemblaitparfaitetpaisible…jusqu'àcequ'unlégerfrémissementattiresonattention.Unepetitearaignéedescendaitlelongd'unfil,ballottéeparlabrise.
Juliettelaregardaavecamusement.—Ondiraitunacrobateentraindefairedutrapèze,pensa-t-elleensouriant.
Unpeuplusloin,uneabeilles'enfonçaitdansunefleurviolette.Julietteéclataderireenobservantsespattescouvertesdepollen.—Cespetitesbêtestravaillentvraimentdur!murmura-t-elle,fascinée.
Enregardantlesbrinsd'herbequiluisemblaientmaintenantgigantesques,elleimaginacequeseraitlemondevudeleurperspective.—Toutdoitparaîtreimmenseetimpressionnant…murmura-t-elle.Siseulementjepouvaisdevenirminuscule,justepourvoir!
Àpeineavait-elleformulécesouhaitqu'unétrangepicotementparcourutsoncorps.Quandelleouvritlesyeux,elleétaitdevenueminuscule,àpeineplusgrandequ'unecoccinelle.
—Oh!murmuraJuliette,lesyeuxécarquillés.C'estincroyable!
Leverredejusdefraiseluiparaissaitmaintenantaussihautqu'unetour,etlereborddelafenêtreressemblaitàuneautoroute.Unelégèrebrises'étaittransforméeenunventpuissantquiluiébouriffalescheveux.
Curieuseetcourageuse,ellecherchauncheminpourdescendredanslejardin.Aprèsavoirtestéplusieursbranches,elleentrouvaunesuffisammentsolideetcommençasadescente.L'odeurdel'herbefraîchementcoupéel'enivrait.Chaquebrind'herbeétaitpourellecommeunarbremajestueux.
Elleaperçutunefiledefourmisportantdelourdesgraines.Juliettelesregardaavecadmiration,fascinéeparleurcoordinationetleurforce.Puis,unmille-pattessurgitetlafillette,effrayéepartoutessespattes,sefigeajusqu'àcequ'ildisparaisse.
—Wow…murmura-t-elle,émerveillée,enregardantunelibelluleauxailesiridescentesquipassaàtoutevitesse.C'estmagnifique!
Plusloin,ellecroisaunelimacevisqueuseetgrimaça.—Beurk…pensa-t-elleenmarchantprudemmentpournepasglisserdanssabave.
Alorsqu'ellecontinuaitsonexploration,elleneremarquapaslamantereligieusequilaguettait.Ellelevalesyeuxetvitl'insectebondirsurelle,prêteàattaquer.Maisavantqu'ellen'aitletempsdecrier,ungrandpapillonauxailescoloréessurgit,lasoulevaetladéposadoucementsurlereborddesafenêtre.
—Merci!criaJulietteenagitantlesbras.Jecroisqueçamesuffitpouraujourd'hui…
Ellegrimpasursonlitàcôtédesonoursenpeluchegéantetselaissatombercontrelesdraps,épuiséemaisheureuse.Sesyeuxsefermèrentdoucementetellesutqu'àsonréveil,elleauraitretrouvésataillenormaleetpourraitracontercetteincroyableaventureàsesgrands-parents.